Roosjes in de Rimboe

Het is al weer even geleden, maar hier ben ik weer met een zeer uitgebreide update! Veel leesplezier!

Donderdag 22 mei zijn mijn zus en nicht, Francis en Chirley, op Surinaamse bodem aangekomen. Rond half 5 waren ze geland. Ik stond startklaar met m’n welkomstvlaggetje. Om 17.15u kwamen ze de deuren door en zette ik het op een rennen. Dikke brasa’s en een klein traantje, wat was ik blij om ze te zien! We zijn naar Paramaribo gereden en hebben aan een stuk door gekletst. Het was gelijk of ik ze gister nog gezien had, helemaal eigen. Bij het appartement hebben ze wat spulletjes uitgepakt en kwamen er ook pakjes voor juf Wendy te voorschijn. Ik heb een hele mooie nieuwe bikini gekregen, een lekker luchtje, knutselspulletjes voor in de klas en als klap op de vuurpijl kwam er een gloednieuwe roze fotocamera te voorschijn!!!!! Zoals de meesten van jullie wel zullen weten is mijn verjaardagscadeau op school gestolen en kon ik dus geen foto’s meer maken. En nu kreeg ik gewoon een nieuwe!! Echt super. Nu kan ik dus weer velen foto’s maken en aan jullie laten zien. Bedankt paps en mams!
Na het uitpakken zijn we naar ’t Vat gelopen en hebben daar wat gegeten. Hierna zijn de dames gaan douchen en slapen. Ik ben naar huis gegaan, want ik moest de volgende dag nog werken. De week erna had ik mijn dagen opgenomen, zodat ik vrij was.
Vrijdag na het werken zijn we naar Zus & Zo gegaan om te lunchen, heerlijk. Daarna heb ik de dames mijn huis laten zien en hebben ze kennisgemaakt met mijn huisgenoten. Ik heb mijn spulletjes gepakt, want ik ging lekker 2 weken bij de dames logeren. (lees warme douche, airco, lekker bed, dekens) Die avond zijn we heerlijk Surinaams gaan eten bij Sarinah.
Zaterdagochtend waren we vroeg wakker en zijn we de stad in gegaan. De eerste tassen en slippers waren snel gekocht, haha. Met velen gevulde tasjes gingen we terug naar het appartement, waar we de rest van de middag hebben liggen bakken. ’s Avonds zijn we met Eva en Janneke gaan eten bij de Optimist gaan eten en gingen we daarna door naar een soort festival waar Collie Budz zou optreden. Viel dat even tegen! Het voorprogramma was bagger, het was hartstikke rustig en om 12 uur was die knakker er nog niet! Toen zijn we maar naar huis gegaan, wat een tegenvaller zeg!
Zondag scheen het zonnetje weer goed, dus hebben we onze spulletjes gepakt en zijn we naar de Residence Inn gegaan om een dagje te bakken. En wat was het heet zeg! Die dag zijn we goed verkleurd.
Maandag hebben we lekker uitgeslapen en zijn we weer naar de stad gegaan om weer te shoppen. Hier waren we wel de hele dag zoet mee. Van ome Nol mocht ik nog wat leuks uitzoeken, dus heb ik een enorm schattig tasje gekozen. Dankjewel!

Dinsdag zijn we een fiets gaan huren voor een tochtje naar Nieuw Amsterdam. Met het bootje gingen we naar de overkant (je mag namelijk niet over de hoge brug met je fiets) en vanaf daar was het 9 km fietsen naar Nieuw Amsterdam. Nou dat was wel te doen vonden we…..
Dus wij lekker fietsen, we waren net een attractie. Iedereen toeteren en roepen. En wij maar lekker fietsen en fietsen. We hebben onderweg veel van de omgeving gezien, heeel veel. Voel je hem al aankomen?
Op een gegeven moment dacht ik dat we die 9 km wel gehad hadden. Wij maar fietsen en fietsen. Toen zijn we toch maar even de weg gaan vragen, maar we moesten gewoon nog rechtdoor. Prachtige natuur om ons heen, maar er kwam maar geen eind in zicht. Toen hebben we nog een aantal keer de weg gevraagd, maar we moesten nog steeds rechtdoor. Was het nog ver? Ja, heel ver! En onderweg steeds weer vragen: Gaan we nog goed? Ja, rechtdoor. Is het nog ver? Ja, heel ver!
En toen kwamen we in Tamanredjo, 35 km vanuit de stad!!!! Oei, we waren dan toch niet helemaal goed gereden…. Dus gingen we maar weer eens vragen waar we heen moesten. En toen kregen we te horen dat we helemaal verkeerd waren gereden. Dat hadden we al enigszins in de gaten, hihi. We waren veel te ver gereden, hadden de afslag gemist en moesten nu een heel eind terug. Via Alkmaar en Mariënburg. Hoe bedoel je omweg??? Dus wij maar weer fietsen. En toen ging het gelukkig ook nog heel hard regenen. Maar we zaten in de goede richting. Na 4 uur fietsen en de blaren op onze billen waren we dan in Nieuw Amsterdam aangekomen. En gelukkig begon het daar nog een keer veel harder te regenen. We hebben een rondje gelopen, wat gedronken en een broodje gegeten en zijn toen met het bootje terug gegaan naar Leonsberg. Vanaf daar was het nog een klein half uurtje fietsen naar het appartement. En wat waren we blij dat we thuis waren zeg! Maar we hebben in ieder geval wel wat van de omgeving gezien!

Woensdag zijn we gaan survivalen bij Berg en Dal. Om 8.00u werden we opgehaald bij het Krasnapolsky. Na 2 uurtjes scheuren over de bauxietweg waren we bij Berg en Dal. Daar kwam Kaatje ons verwelkomen en een poster laten zien van het oude Berg en Dal. Kaatje had 30 jaar in Rotterdam gewoond en dat kon je goed horen, echt grappig. We zijn begonnen met hiken, de berg op. We hadden alle 3 nieuwe sportschoentjes gekocht hiervoor, maar die bleken toch een beetje glad. Maar met behulp van een stok lukte het best. We liepen langs verschillende punten waar Kaatje ons ging vertellen over de geschiedenis. Erg interessant en hij vertelde het op een leuke, enthousiaste manier en zijn grappige accent. Het was best pittig, maar wel leuk! Natuurlijk ging ik op mijn gat op een glad stukje. Boem! Vieze kont. Na 1,5 uur hiken kwamen we terug bij het kamp en hebben we wat gegeten; kip met rijst en kouseband!
Toen gingen we ons klaarmaken voor de kabelbanen. We kregen een heel elegant pakje aan (wat niet heel comfortabel zat op bepaalde plaatsen) en gingen eerst even oefenen op de oefenkabelbaan. Dat ging best, dus liepen we weer de berg op voor de echte kabelbaan. Dwars door het oerwoud en over het water hebben ze 9 kabelbanen aangelegd. Heel gaaf! Omdat het zo geregend had en de banen dus glad waren, deden wij er 5 van de 9. En wat was dat gaaf zeg! Dwars door het oerwoud gleden we naar beneden. Van platform naar platform. Ook was er een baan die over de rivier ging. Heel hard en met veel gegil zoefden we over de baan. Echt een super evaring. Na de laatste baan gingen we met een bootje terug naar het kamp. Daar hebben we even wat gedronken en toen gingen we ons klaarmaken voor het kajakken. Chirley ging niet mee, dus ging ik samen met Fran. Heen konden we meevaren op de stroming, dus dat ging makkelijk. Echt prachtig om zo door de natuur te roeien. Terug moesten we tegen de stroom in en dat voelde je goed in je armen. Moe maar voldaan keerden we terug naar het kamp. Vanaf daar waren we in recordtijd terug in de stad. Het was een avontuurlijke, sportieve, geslaagde dag.

Voor donderdag, vrijdag en zaterdag stond een trip gepland naar het binnenland; Tangluku (vertaling: blijf kijken).
Donderdag werden we om 7.15u opgehaald door Rudy. Na nog wat boodschapjes en het ophalen van de kokkin Jennifer konden we dan om 8.30u echt vertrekken richting Tangluku. Lekker krapjes met z’n drieën op de achterbank gingen we de rit van 4,5 uur tegemoet. Hobbel de bobbel, plakkie plakkie, reden we over de bauxietweg. Wat een rit! Om 13.15u waren we op Atjoenie. Vanaf daar moesten we nog een uurtje met de boot. Dat is echt prachtig. Je bent echt midden in de natuur, zo mooi!
Eindelijk waren we op Tangluku. Bij aankomst zag Jennifer al gelijk een vogelspin. En wij kregen die hut! Wel heel leuk met een balkonnetje boven het water. Best grappig aan de buitenkant, de binnenkant was iets minder fris. Maar ja, je bent dan ook helemaal back to basic. Eerst moest natuurlijk die vogelspin weg. Die werd in de rivier gegooid. Toen hebben we onze spulletjes uitgepakt en zijn lekker gaan baden in de sula (stroomversnelling). Jennifer had heerlijk voor ons gekookt en ’s avonds hebben we met de kinderen van het eiland Mens erger je niet gespeeld. Ook hebben we nog een soort discussie gehad met het eilandhoofd over de cultuur en de verschillen met Nederland. Het is voor ons niet voor te stellen hoe er in het binnenland geleefd wordt. Zo primitief, dan zijn wij echt de luxe gewend. Die nacht hebben we weinig geslapen. Al die geluiden en beestjes om je heen…
De volgende ochtend hebben we ons gebaad in de sula. Na het ontbijt gingen we naar verschillende dorpjes. Met de boot gingen we naar New Aurora en vanuit daar wandelden we door verschillende dorpjes. Doris ging mee om ons rond te leiden. In de rivier wordt bijvoorbeeld de afwas en de was gedaan, de mensen leven in hutjes en slapen in hangmatten, ze leven vaak van eigen kostgrondjes. Er zijn geen toiletten, alles gebeurd in de natuur. Voor ons is dit alles echt niet voor te stellen en het is dan ook wel indrukwekkend om te zien. De mensen spreken daar geen Nederlands maar Saramacaans. Wij groeten de mensen dan ook in hun taal met Awikkino, goedemorgen. Doris had wat snoepjes om uit te delen aan de kinderen. Op de terugweg namen we een bospad. Daar moesten we 3x door een kreekje lopen. Bij de tweede verloor Chir haar evenwicht en kon nog net blijven staan. Haar slipper zat vast, dus die heeft Doris opgevist. Tussendoor zagen we nog kleine aapjes in de bomen. Het laatste dorp waar we kwamen was Gunsi, daar was het helemaal uitgestorven. Toen we de trap naar beneden namen gingen Fran onderuit. Ook vieze billen, haha. Met de boot gingen we terug naar Tangluku. Ik was even gaan liggen en de meiden zaten op het balkonnetje. Toen ik wakker was zijn we even gaan baden in de sula. Toen we terug waren in de hut zag Fran iets zwarts in de nok van de hut, maar ze had niks gezegd. Toen ze zei dat ze wat zwarts zag keken wij ook even omhoog en zetten het op een gillen!! Er zat gewoon een joekel van een vogelspin bovenin. We renden gillend naar buiten en onderweg zag ik er nog 1 zitten!! Nog harder gillen! Rudy kwam ons redden en heeft ze weggehaald. Toen we weer voorzichtig terug de hut in gingen, pakte ik mijn tas om op het balkon te zetten. Ik deed het deurtje open en….. aaaaah! Zet er weer 1 op de stoel! Weer gillen! Nu kwamen de kinderen van het eiland ook maar even kijken. Staan er een stelletje bakra’s te gillen voor een spinnetje…zij lachen. We durfden nu natuurlijk helemaal niet meer de hut in, laat staan slapen. Dus hebben we ’s avonds onze spullen verhuisd naar een hut zonder bladerdak waar ze in zaten. Dat voelde iets beter. Die nacht hebben we (behalve Fran) weer slecht geslapen. Steeds waanbeelden van vogelspinnen… We waren blij toen het weer ochtend was. We zijn weer gaan baden in de sula en hebben onze spullen ingepakt. Het regende dus konden we niet veel meer doen. Er werden regenjassen van vuilniszakken gesneden en zo zijn we de boot ingegaan. Onderweg hebben we lekker zitten zingen en de zon ging weer schijnen! Op Atjoeni maakten we ons weer klaar voor de terugreis van 4,5 uur. Onderweg zagen we nog een dode slang liggen. We waren zo blij toen we weer terug waren in het appartement! Het was een zeer avontuurlijke en indrukwekkende trip! En wat was het weer fijn om onder een warme douche te staan en op een wc te zitten. Wat voelden we ons weer schoon! We zijn nog wat gaan eten bij het Pannenkoekenhuis en hebben nog een aflevering van Fort Alpha gekeken. (daar zijn we nu verslaafd aan) En toen hebben we overheerlijk geslapen in ons heerlijke bed met airco.
En vandaag hebben we een relax dagje om even bij te komen. Vanmiddag gaan we natuurlijk nog even shoppen in de ‘l Hermitage Mall. En dan moet ik morgen weer gaan werken. Dat zal wel even wennen zijn. Maar donderdag ben ik alweer vrij vanwege een nationale vrije dag voor de Hindostaanse Immigratie. En dan moet ik Fran en Chir alweer gedag gaan zeggen. We gaan de komende dagen nog lekker genieten. Dinsdag komen ze op school kijken en woensdag gaan we ons lekker laten verwennen met een massage, pedicure, gezichtsbehandeling of peeling. Heerlijk!

Bakra’s tot de volgende keer maar weer!

Brasa,
Wendy, Francis en Chirley